İngilizcenin zorlayıcı gramer konuları nelerdir? 

İngilizcenin gramerini öğrenmek özellikle de çocuklar için zorlayıcı olabilir. En zor İngilizce gramer konularından bir tanesi de kesme işaretinin nerede ve nasıl kullanıldığıdır. 

Kesme işareti iki ana kullanım alanına sahiptir: Sahiplik belirtmek ve kısaltmalar yapmak. Detaylı bilgi için İngilizce noktalama işaretleri içeriğimize göz atabilirsiniz.

Çocuklara yabancı dil öğretirken kullanılan yöntemler arasında oyunlar, rol yapma ve multimedya araçları bulunur. Çocuklar, bu yöntemleri kullanarak kesme işareti gibi İngilizce gramer konularını daha etkili bir şekilde kavrayabilir.

İngilizcede her biri farklı amaçlarla kullanılan birçok fiil kipi bulunur. Etkili iletişim kurabilmek için bu kipler arasındaki farkı anlamak gerekir. Bunu yapabilmek için de çocuklar şimdiki zaman, geçmiş zaman ve süreklilik yapılarını ayırt edebilmelidir.

Present perfect vs. past simple: Present perfect tense, geçmişte belli olmayan bir zamanda başlayan veya geçmişte başlayıp günümüze kadar devam etmiş olan eylemlerden bahsederken kullanılır. Bu yapıda “have” veya “has” yardımcı fiilinden sonra fiilin 3. hâli kullanılır.

Simple past tense (geçmiş zaman) ise geçmişte belli bir zamanda yaşanmış ve bitmiş durumlardan bahsederken kullanılır. Bu yapı, düzenli fiillere “-ed” takısı eklenerek veya düzensiz fiillerin ilgili hâli kullanılarak kurulur.

Continuous (sürekli) ve perfect (bitmiş) yapılar: Continuous yapılar belli bir noktada devam etmekte olan eylemlerden bahsederken kullanılır. Bu yapıyı kurmak için “to be” fiilinin özneye göre çekiminin ardından ana fiile “-ing” takısı getirilir.

Perfect yapıdan ise zamanda belli bir noktadan önce bitmiş olan eylemlerden bahsederken yararlanılır. Bu yapıyı kurmak için “have”, “has” veya “had” (past perfect ile) ana fiilin üçüncü hâli birlikte kullanılır.

Sırada şart cümleleri var. “If clauses” olarak bilinen bu cümleler İngilizce gramerini öğrenenleri zorlayabiliyor fakat yapıları anladıktan sonra bu cümlelerde kolayca uzmanlaşabilirsiniz.

Zero conditional: Bu yapı genelgeçer doğrulardan bahsederken kullanılır. “If”ten sonra gelip present simple ile kurulan bir şart cümlesinin ardından ana cümlede de present simple kullanılmasıyla oluşturulur.

First conditional: Bu yapı gelecekte gerçekleşmesi mümkün olan durumlardan bahsederken kullanılır. “If”ten sonra present simple ile kurulan bir şart cümlesinin ardından ana cümlede future simple (“will” + fiilin infinitive hâli) kullanılmasıyla oluşturulur.

Second conditional: Şimdiki zaman veya gelecekteki gerçek dışı olan, varsayımsal durumlar için kullanılır. Şart cümlesi “if” + past simple ile kurulur, ana cümlede ise “would” yardımcı fiilinin ardından ana fiil gelir.

Third conditional: Bu yapı geçmişteki gerçek dışı, imkânsız durumlar için kullanılır. Şart cümlesinde “if”in ardından past perfect bulunur, ana cümlede ise “would have” + fiilin 3. hâli yapısıyla karşılaşırız.

Şart cümleleri yapılarının farkları

Zero conditional kesinlik belirtir.

First conditional ihtimal belirtir.

Second conditional şimdiki zamanda veya gelecekteki varsayımsal, gerçek dışı durumlardan bahseder. 

Third conditional geçmişe dair pişmanlık belirtir veya geçmişteki hayali durumlardan bahsederken kullanılır.

İngilizce gramer konuları arasında zorlayıcı olanlardan bir diğeri ise zamirler. Zamirleri anlamak biraz kafa karıştırıcı olabilir ama ne işe yaradıklarını ve fiillerle olan uyumlarını öğrenmek uzun vadede çok önemli.

Zamirler, cümlelerde isimlerin yerine geçen kelimelerdir. Tekrara düşmeyi engelleyerek ifadelerimizi kısa ve öz hâle getirirler. En yaygın zamirler arasında kişi zamirleri (I, you, we, they, he, she, it), işaret zamirleri (this, that, these, those) ve İngilizce iyelik zamirleri (mine, yours, his, hers, ours, theirs) bulunur.

Zamir uyumu, bir zamirin yerini aldığı kelimeyle uyumlu olma durumunu anlatır. Bu uyum sayı, cinsiyet ve kişi bakımındandır. Bir zamirin hangi kelimenin yerine geçtiği açık olmalıdır, aksi takdirde anlamda belirsizlik ortaya çıkabilir.

Zamirlerde ustalaşmak için cümlelerde hangi zamirlerin hangi kelimelerin yerine geçtiğini anlamaya ve doğru zamirleri kendi cümlelerinizde kullanmaya başlayabilirsiniz.

Son olarak relative clauselardan bahsedelim. Relative clauselar, ana cümlenin içerisinde bulunan bir isim hakkında ek bilgi vermek için kullanılan yapılardır. Niteledikleri ismi tanımlayabilirler veya isim hakkında fazladan detay verebilirler.

Relative pronounlar ve kullanım şekilleri (who, whom, whose, which, that):

“Who” kişiler için kullanılır ve relative clauseun öznesini belirtir. 

“Whom” da kişiler için kullanılır fakat relative clauseun nesnesini belirtir. 

“Whose” hem insanlar hem de hayvanlar ve cansız varlıklar için sahiplik belirtir.

“Which” cansız varlıklar veya hayvanlar için kullanılır.

“That” hem insanlar hem de cansız varlıklar için kullanılabilir, genelde resmi olmayan yerlerde karşımıza çıkar.

Relative clause kullanımında sık sık yapılan hataların bazılarını aşağıdaki şekilde sıralayabiliriz:

• Yanlış relative pronoun kullanımı
• Relative pronoun kullanmamak
• Noktalama hataları

Bu konuda kendinizi geliştirmek için cümlelerde karşınıza çıkan relative clauselara dikkat edip nasıl işlediklerini ve hangi zamirleri kullandıklarını inceleyebilirsiniz.

Sonuç olarak İngilizcenin gramerini, özellikle de zor kısımlarını anlamak azim ve çalışma gerektiren bir macera. Novakid’de genç öğrencilere bu konularda yardım etmek için etkili öğretim yöntemleriyle destek sağlamanın önemini çok iyi biliyoruz. Yeterince azimle ve doğru kaynaklarla İngilizcenin gramerinin en zor konularını bile halletmek mümkün.

Dil öğrenirken gramere odaklanmanın yanında yapılması gereken daha önemli bir şey varsa o da bol bol konuşmak. 

Çocuklarınızın İngilizceyi sevmesini ve eğlenerek öğrenmesini sağlamak istiyorsanız Novakid mükemmel bir seçenek! Aşağıdaki videomuzda sunduğumuz eğitim modelini izleyin: